“Norwegian Wood” Wodka Tonic

Wodka tonic met boek

September 2013. Kippenvel bij de Kinkaku-ji, het gouden paviljoen van Kyoto. Peperige bouillon, die in mijn gezicht spettert tijdens het opslurpen van een grote kom rijstnoedels. De zon zien opkomen over de grootste begraafplaats van het land. Drie weken lang reisde ik door Japan en verwonderde ik me over zo’n beetje alles: de eindeloze rij met bordjes sushi die voorbij kwam op een conveyor belt, de monniken die ons om 6 uur ’s ochtends wakker zongen op Mount Koya en de toiletten met hun hoeveelheid onbegrijpelijke symbolen en knoppen. En zoals ik bij elke reis die ik ooit gemaakt heb direct het boek herinner dat ik er las, zo denk ik bij deze drie weken in Japan direct aan één man: Haruki Murakami, één van de grootste Japanse schrijvers van dit moment.

“I once had a girl
Or should I say
She once had me”

Norwegian Wood, één van Murakami’s bekendste boeken, vertelt het verhaal van Toru, die terugkijkt op zijn studentenjaren in het Tokio. Als Toru zeventien is, leert hij dat leven en dood niet twee tegenovergestelden zijn, maar dat de dood “ons tijdens het leven voortdurend omgeeft”. Zijn beste vriend Kizuki pleegt zelfmoord en jaren later loopt Toru diens vriendin, Naoko, tegen het lijf. In elkaars gedeelde geschiedenis vinden ze elkaar en klampen ze zich aan elkaar vast. Na een nacht die rechtstreeks uit het lied van de Beatles lijkt te komen, stort Naoko in en vertrekt ze naar een instituut om te herstellen. Toru blijft achter en ontmoet in het woelige Tokio van de jaren zestig de vrijgevochten Midori. Het is net middag geworden als ze met elkaar een wodka-tonic drinken in een bar. Ze drinken er nog één, en nog één, en nog één. 

Continue Reading