“Dit is wat ik doe” Bloody Mary’s

Bloody Mary roder 3

Het was een koude winteravond in februari en met lichte twijfel zat ik op de fiets. Een paar weken eerder had ik in het NRC een indrukwekkend artikel gelezen over oorlogsfotografe Lynsey Addario. Het stuk sloot af met een aankondiging voor de lezing die Addario vanavond zou houden in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam. Iets in dat stuk had me doen besluiten de datum te noteren in mijn agenda en vanavond daadwerkelijk op de fiets te stappen, ondanks de lange, vermoeiende werkdag die achter me lag.

Pakhuis De Zwijger had Addario uitgenodigd ter ere van het uitkomen van haar memoires, It’s What I Do, in het Nederlands vertaald als Dit is wat ik doe, waarin ze schrijft over haar leven als fotojournaliste voor o.a. The New York Times en National Geographic. Het boek verhaalt over haar reizen naar Darfur, Gaza, Irak, Congo (en zoveel meer), haar ernstige auto-ongeluk in Afghanistan en haar twee (!) gijzelingen: één dag in Irak en een week in Libië, waar zij betast en geslagen werd.

Boek

Tussen haar eigen foto’s vertelde Addario voor een aandachtig publiek haar bijzondere levensverhaal. Het werd een avond waar menigeen vlinders van kreeg. Met haar moed, reislust en opgewekte verhalen waarin donkerte zeker niet geschuwd werd, had Lynsey het publiek helemaal, met open mond, in haar greep. Mij ook. Alles wat ik die februaridag gedaan had – mijn werk, geregel, talloze mails – in het licht van wat Addario doorstaan had, was het volstrekt onbelangrijk geworden.

Na afloop kocht ik haar boek en sloot aan in de rij mensen die voor haar langs schoof voor een handtekening. Bij elke naam die ze noteerde, keek Addario haar bezoekers recht aan, alsof ze zichzelf een kijkje gunde in alle harten.

Die dag in Libië stelde ik mezelf de vragen die me nog steeds bezighouden: Waarom doe je dit werk? Waarom waag je je leven voor een foto? Na tien jaar als oorlogscorrespondent zijn dat nog altijd moeilijk te beantwoorden vragen. Feit is dat maar weinigen dit werk van jongs af aan hebben willen doen.”

Bloody Mary roder

Toch lag het boek na de lezing maandenlang ongelezen op mijn nachtkast. Ik durfde niet, bang dat boek me zou tegenvallen en het afbreuk zou doen aan de dapperheid die ik in de dagen na de avond in De Zwijger in me gevoeld had.
Het bleek volstrekt ongegrond: niet alleen kan Addario verhalen vertellen met haar foto’s op een groot scherm, of tijdens een interview voor een zaal mensen, ook in boekvorm liet ze mijn mond open zakken van verbazing. Met een flinke vaart leidt ze de lezer door haar leven en schuwt niets. Eerlijk vertelt ze over de kidnapping(s), de moeilijke keuzes, haar bijzondere jeugd, de liefde en waarom ze altijd terug zal gaan naar oorlogsgebieden. Het is geen drang naar spanning die haar drijft, maar een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Het zorgde dat ze op een vliegtuig naar Syrië stapte, ook na de geboorte van haar zoon Lukas.
Het boek geeft een openhartige kijk in het leven van oorlogsjournalisten en van dat van Addario in het bijzonder. Na het lezen zou je willen dat je een sprankje van haar dapperheid over zou kunnen nemen. Het is niet alleen een boek geworden voor fotografen of journalisten, niet alleen een pageturner voor de avonturiers onder ons, of voor de zoekenden, het is een boek voor iedereen. Met op precies de juiste plekken haar prachtige foto’s: verhalen op zich.

Ook vertelt Addario uitgebreid over haar bijzondere jeugd in Connecticut, waar haar ouders tuinfeestjes hielden met wijn, Bloody Mary’s en marihuana, tot haar vader uit de kast kwam en verhuisde. En Addario door reislust bevangen werd.

Hoe meer ik reisde, hoe meer ik naar een reizend leven ging verlangen. Ik kon op een willekeurige ochtend wakker worden en op weg gaan naar vrijwel elke denkbare bestemming; de landen van Europa waren per trein bereikbaar; de enige belemmeringen waren mijn eigen remmingen of angsten.”

Tijdens die avond in Pakhuis De Zwijger tilde Addario een stukje van mijn angsten en remmingen op. Vol energie stapte ik op de fiets naar huis. Ik maakte Bloody Mary’s voor haar en proostte. Op dapperheid.

It’s What I Do is in het Nederlands verschenen bij de Arbeiderspers als Dit is wat ik doe en bijvoorbeeld te bestellen bij Bol.com (ook in het Engels)*. Het boek wordt op dit moment verfilmd door Steven Spielberg, met Jennifer Lawrence in de hoofdrol.

Lynsey handtekening

Recept bloody mary’s

Ingrediënten (voor 2 glazen):

  • 100 ml wodka
  • 250 ml tomatensap
  • 20 ml Worcestershire saus
  • 20 ml citroensap
  • 4 drupjes hete saus (hot sauce) (naar keuze, bijvoorbeeld tabasco of sriracha)
  • 2 theelepels mierikswortel
  • snufje peper
  • snufje zout
  • 2 stronken bleekselderij
  • flink wat ijsblokjes
  1. Mix alle ingrediënten – behalve de bleekselderij en de ijsblokjes – in een maatbeker door elkaar.
  2. Vul het mooiste glas dat je hebt met ijsblokjes.
  3. Giet het mengsel over de ijsblokjes.
  4. Steek er een stuk bleekselderij in ter decoratie. Enjoy!

Bloody Mary roder 2

* affiliate links

Gerelateerde berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *